BibleAll | Magandang Balita Biblia libre | Job

The LORD also will be a refuge for the oppressed, a refuge in times of trouble.

Psalm: 9:9

Track Name

00:00

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42

Muling nagsalita si Job,

â€œKung maibabalik ko lang ang mga unang araw Â Â Â noong ang Diyos sa akin ay palagi pang nagbabantay;

Nang ang liwanag niya sa akin ay gumagabay, Â Â Â sa paglakad ko sa dilim, siya ang aking tanglaw.

Noon, ako ay sagana, maluwag ang pamumuhay, Â Â Â kaibigang matalik ang Diyos na buhÃ¡y, at sa buong pamilya ko, siya ang patnubay.

Noon ay malapit ang Makapangyarihang Diyos sa akin, Â Â Â at ang mga anak ko'y lagi sa aking piling.

Masagana ang gatas mula sa aking kawan, Â Â Â olibong nagbibigay ng langis, tumutubo kahit sa batuhan.

Kapag pumupunta ako noon sa mga kapulungan, Â Â Â at nauupong kasama ng mga pinuno ng bayan, Â Â Â

kapag ako'y natanaw, mga kabataa'y nagbibigay-daan, Â Â Â mga matatanda nama'y tumatayo at nagbibigay-galang.

(9-10) Ihihinto ng pinuno, kanilang usapan, Â Â Â at mga maharlika'y tatahimik na lamang.

â€œKapag ako'y nakita at kanilang narinig, Â Â Â sila'y sumasang-ayon at sa aki'y pumapanig.

Sapagkat tinulungan ko ang dukha sa kanilang pangangailangan, Â Â Â dinamayan ko ang mga ulilang wala nang mapuntahan.

Pinupuri ako ng mga dumanas ng kasawian, Â Â Â natulungang mga biyuda sa tuwa'y nag-aawitan.

At ang lagi kong adhikain, katarungan at katuwiran ay siyang pairalin.

Para sa mga bulag, ako'y nagsilbing mata; Â Â Â at sa mga pilay, ako ang kanilang paa.

Nagsilbi akong ama ng mga mahihirap, Â Â Â kahit di ko kilala ay aking nililingap.

Ang lakas ng masasama, aking sinisira Â Â Â ang kanilang mga bihag, sinikap kong mapalaya.

â€œUmaasa ako noong hahaba ang aking buhay, Â Â Â at sa aking tahanan payapang mamamatay.

Tulad ko noo'y punongkahoy na sa tubig ay sagana, Â Â Â at ang mga sanga, sa hamog laging basa.

Pinupuri ako ng halos lahat, Â Â Â at di nauubos ang aking lakas.

Sa mga payo ko sila'y nananabik, Â Â Â sa sinasabi ko sila'y nakikinig. Â Â Â

Ang sinabi ko'y di na dapat ulitin, pagkat sa isip agad itong naitatanim. Â Â Â

Sa mga sasabihin ko'y lagi silang naghihintay, Â Â Â salita ko'y parang ulan sa panahon ng tag-araw.

At ang aking mga ngiti sa kanila'y pampalakas-loob, Â Â Â sa saya ng aking mukha silang lahat ay nalulugod.

Para akong hari na sa hukbo'y nag-uutos, Â Â Â at nagbibigay ng aliw kapag sila'y nalulungkot.